Assessment of the role of neutrophil extracellular traps in SARS-CoV-2 pneumonia.

BACKGROUND: Abnormal neutrophil extracellular traps are associated with lung diseases, thrombosis, increased mucosal secretion in the airways. The aim of this study is to evaluate the possible place of the most specific NETosis marker Cit-H3 protein in diagnostic algorithms by revealing its relationship with the severity, mortality and prognosis of SARS-CoV-2 pneumonia. PATIENTS AND METHODS: Patients (n = 78) who applied to the Emergency Department between March 11, 2020 and June 10, 2020, with positive SARS-CoV-2 polymerase chain reaction (PCR) test and lung involvement were included in the prospective study. Serum Cit-H3 levels and critical laboratory parameters were measured at baseline on the day of clinical deterioration and before recovery/discharge/death. Cit-C3 levels were determined by enzyme immunassay method. RESULTS: Cit-H3 levels in patients with SARS-CoV-2 pneumonia during their first admission to the hospital were significantly higher compared to the healthy control group (p < 0.05). Repeated measurements of Cit-H3 levels of the patients significantly correlated with D-dimer, procalcitonin, Neutrophil/ Lymphocyte ratio, lymphocyte, CRP, and oxygen saturation. Cit-H3 levels of the patients who died were significantly higher than that of those who survived (p < 0.05). Cit-H3 levels were found to be statistically significantly higher in patients who developed acute respiratory distress syndrome, were admitted to the intensive care unit, and had mortality (p < 0.05). CONCLUSIONS: Cit-H3 plays a role in inflammatory processes in SARS-CoV-2 pneumonia, and changes in serum Cit-H3 levels of these patients can be used to determine prognosis and mortality (Tab. 5, Fig. 1, Ref. 21).

Incidence, Risk Factors, and Prognosis of Bloodstream Infections in COVID-19 Patients in Intensive Care: A Single-Center Observational Study.

BACKGROUND: Critically ill COVID-19 patients are prone to bloodstream infections (BSIs). AIM: To evaluate the incidence, risk factors, and prognosis of BSIs developing in COVID-19 patients in the intensive care unit (ICU). METHODS: Patients staying at least 48 h in ICU from 22 March 2020 to 25 May 2021 were included. Demographic, clinical, and laboratory data were analyzed. RESULTS: The median age of the sample (n = 470) was 66 years (IQR 56.0-76.0), and 64% were male. The three most common comorbidities were hypertension (49.8%), diabetes mellitus (32.8%), and coronary artery disease (25.7%). Further, 252 BSI episodes developed in 179 patients, and the BSI incidence rate was 50.2 (95% CI 44.3-56.7) per 1000 patient-days. The source of BSI is central venous catheter in 42.5% and lower respiratory tract in 38.9% of the episodes. Acinetobacter baumannii (40%) and carbapenem-resistant Klebsiella pneumoniae (21%) were the most common pathogens. CRP levels were lower in patients receiving tocilizumab. Multivariable analysis revealed that continuous renal replacement therapy, extracorporeal membrane oxygenation, and treatment with a combination of methylprednisolone and tocilizumab were independent risk factors for BSI. The estimated cumulative risk of developing first BSI episode was 50% after 6 days and 100% after 25 days. Of the 179 patients, 149 (83.2%) died, and a statistically significant difference (p < 0.001) was found in the survival distribution in favor of the group without BSI. CONCLUSION: BSI is a common complication in COVID-19 patients followed in the ICU, and it can lead to mortality. Failure in infection control measures, intensive immunosuppressive treatments, and invasive interventions are among the main factors leading to BSIs.

Ciddi COVID-19 Hastalarında Tosilizumab Tedavisinin Mortaliteye Etkisi

Amaç: COVID-19 ağır pnömoni ve ARDS ile seyredebilmektedir. Tedavide interlökin-6 reseptör antikorları ve steroid kullanılmakla beraber etkinlikleri tartışmalıdır. ARDS nedeniyle yoğun bakımda takip edilen hastalarda tosilizumab tedavisinin mortalite üzerine etkisini araştırdık. Gereç ve Yöntem: Tek merkezli, retrospektif çalışmada Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yoğun Bakım Ünitesi'ne ciddi COVID-19 tanısı ile kabul edilen ve 48 saatten daha uzun süreli yatışı olan erişkin hastalar dahil edildi. Hastalar tosilizumab sonrası 7 gün takip edildi.Standart tedaviye rağmen kötüleşen solunum yetersizliği nedeniyle mekanik ventilasyon desteği gereken ve belirgin akut faz yanıtı olan (CRP, ferritin, LDH, D-dimer) hastalara 24 saat içinde tosilizumab 2x400 mg uygulandı. Tosilizumab alan hastalar (tosilizumab grubu), standart tedavi alanlarla (kontrol grubu) karşılaştırıldı. Íki grup arasındaki demografik ve klinik farkları en aza indirmek için 1:1 oranında propensity skoru eşleştirmeli çok değişkenli bir Cox modeli uygulandı. Birincil sonlanım noktası mortalite, ikinci sonlanım noktaları mekanik ventilasyon gereksinimi ve laboratuvar testlerindeki değişimler olarak belirlendi. Hastalar sekonder enfeksiyon açısından da incelenmiştir. Bulgular: Mart-Mayıs 2020 arası yoğun bakıma kabul edilen 160 hastanın 56’sına (%35) tosilizumab verildi. Hastalarla ilgili özellikler Tablo 1’de özetlenmiştir. Tosilizumab alan ve almayan hastalar arasındaki demografik ve klinik farkları en aza indirmek için yaş, cinsiyet, APACHE II ve kronik hastalıklar değişken olarak alındı ve propensity skoru eşleştirmesi kullanılarak kontrol grubu belirlendi. Tosilizumab alan grupta 22 hasta (%39,3), kontrol grubunda 28 hasta (%50) öldü (p=0,25) (Tablo 2). Tosilizumab grubunda giriş P/F değeri anlamlı olarak daha düşüktü (p=0,019). Her iki grupta invazif mekanik ventilasyon gereksinimi benzerdi. Tosilizumab alan hastaların LDH değerleri çalışma süresi boyunca daha yüksek (Şekil 1) iken tosilizumab uygulama sonrası CRP ve fibrinojen anlamlı şekilde düştü (p<0,001). Sekonder enfeksiyon oranları her iki grupta benzerdi (%45 vs %45 p>0,05). Sonuç: Yoğun bakımda yatan ağır COVID-19 hastalarında tosilizumab kullanımı mortalite oranını ve invazif mekanik ventilasyon gereksinimini azaltmamıştır. Tosilizumab ile sekonder enfeksiyon sıklığında artış görülmedi. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Yoğun Bakımda COVID-19 ARDS ile Ízlenen Olgularda Ferritin Düzeyleri ile Prognoz Arasındaki Ílişkinin Değerlendirilmesi

Amaç: Yoğun bakımda koronavirüs hastalığı-19 (COVID-19) ARDS (CARDS) nedeniyle takip ve tedavi edilen hastalarda yüksek ferritin düzeyleri ile mortalite ve prognoz arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Yoğun bakım ünitemizde CARDS nedeniyle izlenen ağır hipoksemik solunum yetmezlikli, invaziv mekanik ventilatör desteğindeki 150 hasta çalışmaya dahil edildi. Yoğun bakımda ölen ve yoğun bakımdan taburculuğu sağlanan hastaların 1. gün, 3. gün ve 7. gündeki ferritin değerleri ile yoğun bakım mortaliteleri karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 150 hastadan yaşayan (n=40) ve ölen (n=110) hastaların 1. (752 vs 687,5), 3. (635 vs 674) ve 7. (684 vs 676,24) gün ferritin değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Hastaların yoğun bakım mortlitesi %73,3 idi. Sonuç: Ferritin, vücuttaki demir depolarının iyi bir göstergesi olmakla birlikte enflamatuvar süreçlerde makrofajlar tarafından salgılanarak düzeyinin yükseldiği bilinmektedir. Makrofaj aktivasyon sendromu, Erişkin Still hastalığı gibi bir çok enflamatuvar hastalıkta hiperferritinemi ön plandadır. COVID-19 enfeksiyonu seyirinde de ferritin düzeyleri oldukça yükselmekte ve yüksek ferritin düzeylerinin enflamatuvar sürecin iyi bir göstergesi olduğu düşünülmektedir. COVID-19 enfeksiyonu ile ilgili henüz bilinmeyen pek çok faktör mevcut olsa da hastalığın prognozunu ön görmek yakın takip edilmesi gereken ve yoğun bakım yatış gereksinimi olan olguların değerlendirilmesi açısından yol gösterici olacaktır. Çalışmamızda yüksek ferritin düzeyleri CARDS olgularında kötü prognostik gösterge ve yüksek mortalite oranları ile ilişkili bulundu. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Yoğun Bakımda Vitamin C Tedavisinin COVID-19 Hastalarının Organ Fonksiyonlarına Etkisi

Amaç: Yoğun bakımda Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19 ) enfeksiyonu nedeniyle takip ve tedavi edilen hastalarda intravenöz (IV) vitamin C tedavisinin SOFA skoru, C-reaktif protein (CRP ) ve mortalite üzerine etkisini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Yoğun Bakım Ünitemizde COVID-19 enfeksiyonu nedeniyle gelişen hipoksemik solunum yetmezliğiyle tedavi edilen hastaların verileri retrospektif olarak incelenmiştir. Çalışmaya 150 hasta dahil edildi. Hastalar C vitamini almayan grup (grup 1, n: 50) ve IV vitamin C tedavisi uygulananlar da IV 6 gr vitamin C tedavisi alanlar (grup 2, n: 50): ve IV 15 gr vitamin C tedavisi alanlar (grup 3, n: 50) şeklinde gruplandırıldı. Tedavinin 1. günü, 3. günü ve 7. günündeki SOFA skorları, enflamasyon biyobelirteci olan CRP düzeyleri ve gruplar arası mortalite oranları incelendi. Bulgular: Grup 1’deki hastaların tedavinin 1. ve 7. günündeki SOFA skorları (7,1 vs 4,7) ve CRP (118,2 vs 92,9) değerleri arasında istatistiksel anlamlı fark saptandı (p<0,05). Grup 2 ’deki hastaların 1., 3. ve 7. gün SOFA skorları arasında anlamlı fark saptanmadı, ancak 1. ve 7. gün CRP (183,6 vs 89,2) değerlerinde istatistiksel anlamlı fark saptandı (p<0,05). Grup 3’ teki hastaların ise tedavinin 1., 3. ve 7. günlerindeki SOFA skorları ve CRP değerleri arasında istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı. Gruplar arası yoğun bakım mortaliteleri arasında anlamlı fark saptanmadı (%62,5 v s %60,95 vs %69,2) (Tablo 1).. Sonuç: COVID-19 enfeksiyonuna yönelik halen etkin bir antiviral ajan bulunamamıştır. Bu nedenle enfeksiyon esnasında gelişen enflamasyon ve sitokin fırtınası sistemik steroid tedavisi, antisitokin tedaviler ve destekleyici antioksidan etkinliği bilinen ajanlarla kontrol altına alınmaya çalışılmaktadır . Vitamin C reaktif oksijen ürünleri üzerinde etkili güçlü bir antioksidandır ancak, farmakolojik yüksek dozlarda demir ve bakır gibi geçiş metallerinin varlığında pro-oksidan etki göstermektedir. Çalışmamızda 15 gr çok yüksek doz vitamin C tedavisinin organ fonksiyonları üzerine olumlu bir etkisinin olmadığı ancak 6 gr vitamin C tedavisinin CRP düzeylerini anlamlı düşürdüğü ve enflamasyonu azalttığı gözlemlenmiştir. Gruplar arası mortalitede fark olmaması COVID-19 enfeksiyonu esnasında ortaya çıkan enflamasyonu mevcut tedavilerle kontrol altına alınmasının güç olduğunu ve yeni tedavi modalitelerinin geliştirilmesi gerektiğini düşündürmektedir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Efficacy of Serum Angiotensin II Levels in Prognosis of Patients With Coronavirus Disease 2019.

OBJECTIVES: We aimed to determine serum angiotensin II levels in patients with coronavirus disease 2019 infection and to investigate the effect of these levels on the prognosis of the disease. DESIGN: The study was planned prospectively and observationally. SETTING: The study was conducted in a tertiary university hospital. PATIENTS: Coronavirus disease 2019 patients older than 18 years old, polymerase chain reaction test positive, with signs of pneumonia on tomography, and hospitalized were included in the study. ICU need, development of acute respiratory distress syndrome, and in-hospital mortality were considered as primary endpoints. INTERVENTIONS: Blood samples were taken from patients three times for angiotensin II levels. MEASUREMENTS AND MAIN RESULTS: Angiotensin II levels were studied by enzyme-linked immunosorbent assay method. The SPSS 24.0 program (Statistics Program for Social Scientists, SPSS, Chicago, IL) was used to analyze the data. A total of 112 patients were included in the study, of which 63.4% of the patients were men. The serum angiotensin II levels were statistically significantly lower in the patients with coronavirus disease 2019 compared with the healthy control group (p < 0.001). There was no statistical significance between the serum angiotensin II levels measured at three different times (p > 0.05). The serum angiotensin II levels of the patients with acute respiratory distress syndrome were found to be statistically significantly lower than those without acute respiratory distress syndrome in three samples collected at different clinical periods (p < 0.05). The angiotensin II levels of the patients who required admission to the ICU at all three times of blood sample collection were found to be statistically significantly lower than those who did not (p < 0.05). Although the serum angiotensin II levels of the patients who died were low, there was no statistically significant difference in mortality at all three times (p > 0.05). CONCLUSIONS: The serum angiotensin II levels decrease significantly in patients with coronavirus disease 2019, and this decrease is correlated with lung damage.